Son koliler de bantlandı,sabah saatlerini bekliyoruz... Bana ne! diyeceksiniz de evi taşıyoruz. Zor işmiş dostlar ev taşımak(aslında toplamak demem lazım). Hem taşımak hem ayrılmak... 10 yıldır buradaydık,alışmıştık be... Emeklilik sebebiyle ayrılıyor,aynı şehire fakat farklı bir semte yerleşiyoruz. 10 yıl az bir zaman değil,şöyle bir bakınca sadece 40 mevsim yaşamamışız,ne mutluluklar ne üzüntüler ne kutlamalar ne atışmalar yaşamışız hey gidi... Son gece olması olayı daha bir dramatize ediyor. Sabah kapıdan çıkarken bile bu yoldan belki bir daha geçmeyeceğim,belki bir ara uğrarım tarzı şizofrenik düşünceler. Keza eve dönerken ve evin içinde (son kahvaltı,son gece,son akşam yemeği,son ***)... Bu blogun ilk satırları da şu an oturduğum yerden yazılmıştı mesela,yine o yerden bu gönderiyi atıyorum,bu evden son gönderi... Olay iyice psikopata bağlanmadan; Yeni evde yeni gönderilerle karşınızda olacağız efendim. Bir kaç günlük müsadenizle,sağlıcakla kalın...
2 yorum:
Zor şey gerçektende. Ben mecburi olarak ayrıldım doğduğum ve büyüdüğüm evden, ve hala alışamadım yeni eve. haftada 3 kez bile ya kalıyorumdur ya kalmıyorumdur. Eski semtteki abimde falan kalıyorum. Umarım kolay alışırsın yeni semtine abi :) ( emekli olduğunuza göre yaşınız büyük ondan abi diyorum sakıncası yoktur inş :) )
Yok yav :) yanlış anlaşılma oldu,babamın emekliliğinden dolayı taşınıyoruz :))
Umarım alışırım :)
Yorum Gönder